Hallo vrienden,
Had de kans om Alpine - A110 te testen op een AutoX-evenement en dacht dat je misschien geïnteresseerd zou zijn om onze gedachten te horen over een vergelijking tussen A110 en de 4C,
Dus hoe is het?
Exterieur:
Nou, de voorkant is niet al te aantrekkelijk op de foto's, en ook niet live. Ik weet het niet, er klopt iets niet. Het zijprofiel is OK, en het zicht van achteren is cool. Het ziet er breed en sportief uit. De wielen in deze specifieke auto zijn te retro voor mijn smaak. Het is smaller dan 4C en ziet er langer uit, minder hoekig. Vergeef me mijn subjectiviteit, maar in de schoonheidswedstrijd is de 4C hier een duidelijke winnaar. Het was beschamend hoeveel meer aandacht de 4C kreeg.
Interieur:
Geen subjectiviteit hier. Het interieur van de A110 staat een of twee niveaus boven dat van de 4C. Materialen, luxe, audio, het comfort. De 4C voelt als een kitcar in vergelijking met de A110. De A110 is hier een winnaar, geen twijfel. Het enige pluspunt van het interieur van de 4C is de zichtbare koolstofvezel monocoque en superbrede dorpels, waardoor het een echt race-autogevoel krijgt.
Comfort De A110 is verrassend comfortabel. Het biedt een behoorlijk gevoel in de cabine. Audio is OK, het interieur is stil en de auto voelt zacht aan om in te rijden. De 4C heeft echt alleen basiscomfort (airco), een zeer matig audiosysteem, een luid interieur en de passagiersstoel is niet eens verstelbaar, dus het is zeker geen comfortabele auto.
Motor:
Deze A110 was de basisversie, met een 250 pk motor. Het voelt vrijwel hetzelfde aan als de standaard 4C. Je hoort minder turbo, maar meer aanzuiggeluid (zoals van N/A-motoren), hoewel het motorgeluid zelf niet zo opvallend is in de cabine als in de 4C. Hij knalt en knalt nogal wat bij elke agressieve gaslift. Het motorgevoel is iets minder koppelrijk en meer lineair. De afstembaarheid is waarschijnlijk iets beter dan op een 4C, de positie van de motor zelf is lager en de turbo staat naar de achterkant van de auto, wat veel betere koelmogelijkheden biedt dan de 4C heeft. Niets mis met de 4C-motor, maar ik geloof dat de A110 hier een beetje een voordeel heeft ten opzichte van de 4C.
Versnellingsbak:
De 7-traps DCT van de A110 voelt soepeler en iets sneller aan. Vooral bij het wegrijden voelt hij minder lomp en lawaaierig aan. De schakelflippers maken deel uit van het interieur, maar ze zijn robuuster, volledig van aluminium, in vergelijking met de plastic exemplaren van de 4C. Hij heeft een kleine voorsprong op de TCT van de 4C.
Gewicht:
Met ongeveer 100 kg meer dan de 4C, is hier niets uit te leggen. De 4C is een winnaar.
Ophanging, chassis:
De A110 heeft dubbele wishbones voor en achter, vergeleken met de 4C met dubbele wishbones aan de voorkant en MacPherson aan de achterkant. Op het circuit met een paar cm veerweg is het moeilijk te beoordelen hoeveel voordeel de dubbele wishbone heeft ten opzichte van MacPherson, maar we kunnen aannemen dat de A110 technisch superieure ophanging heeft in vergelijking met de 4C, maar dat maakt de 4C niet per se langzamer of minder capabel. De monocoque koolstofvezel kuip in een 4C is een no-brainer ten opzichte van het aluminium van de A110.
Remmen:
De 4C gebruikt een degelijke 4-pot Brembo-remklauw aan de voorkant en een generieke, 1-pot, glijdende TRW-remklauw aan de achterkant - op zijn best middelmatig kunnen we zeggen. Het is bijna absurd, maar het krijgt de klus wel geklaard. Het pedalenhuis, het gevoel van het rempedaal en de modulatie op een 4C zijn echter fantastisch. De 4C voelt echter wel iets te veel naar voren gericht aan en schreeuwt om opgewaardeerde remklauwen achter. De A110 heeft 4-pot remklauwen voor en achter, dus dat is een duidelijk voordeel ten opzichte van de 4C en hoewel de modulatie OK is, voelt de hele opstelling een beetje sponsachtig en zacht aan. De rembalans voelt echter goed gebalanceerd aan. Ik zou het een gelijkspel noemen in de remvergelijking. Door de remspecificaties van beide auto's te combineren, zou dit een perfect remsysteem opleveren.
Grip: Terwijl de 4C ongeveer 10% minder weegt (1000 kg) versus 1100 kg (A110), heeft de A110 een iets superieure ophangingsindeling (dubbele wishbones voor en achter). Je kunt de wetten van de fysica echter niet ontkennen, dus de 4C zal hogere bochtsnelheden genereren dankzij zijn lagere gewicht, de Alpine voelt niet zwaarder of minder capabel aan in vergelijking met een standaard 4C. Hoewel geen van deze twee auto's opvallende aerodynamische kenmerken heeft, draait het hier vrijwel allemaal om de banden en het gewicht. Degene met betere banden wint. Beide auto's, op dezelfde banden, de lichtere wint.
Handling / rijeigenschappen:
Dat is lastig om te beoordelen, aangezien mijn begrip van handling / rijeigenschappen heel anders is dan de meeste autotests die je kunt lezen. Handling / rijeigenschappen en grip zijn twee verschillende dingen. De auto kan goed sturen, maar dat betekent niet dat hij per se snel zal zijn of veel grip heeft. Of andersom. De auto kan veel grip hebben, maar hij zal geen bijzonder goede, gemakkelijke en vergevingsgezinde handling hebben. F1-auto's hebben een verbijsterende grip, maar hun handling / rijeigenschappen zijn niet echt gemakkelijk te temmen. Over het algemeen geldt: hoe "racy" de auto is, hoe hoger de grip limiet, maar hoe minder vergevingsgezind en moeilijker de auto wordt om te hanteren. Het rijden van zo'n auto op de limiet levert superieure rondetijden op, maar vereist veel preciezer en vaardiger rijden. De ruimte voor de foutmarge van de bestuurder wordt aanzienlijk kleiner. Dingen die hier het meest aan bijdragen, zijn agressieve uitlijning, banden en stijve ophanging. Er zijn ook andere dingen die hieraan bijdragen, maar laten we niet te veel in de details treden op dit punt en laten we ons concentreren op de A110 versus 4C vergelijking.
Zoals gezegd, heeft de A110 een superieure ophangingsindeling en een iets betere gewichtsverdeling (44/56) versus 40/60 (4C), maar de 4C is ongeveer 100 kg lichter en heeft een stijvere ophanging, met merkbaar minder duiken, hurken en carrosserie-rol. Met een vrij zacht afgestelde ophanging voelt de A110 een beetje te zweverig aan, vooral bij de gewichtsovergangen, maar hij absorbeert de stoepranden mooi, terwijl de 4C beter door de bochten snijdt, met minder carrosserie-rol, maar hij raakt meer van slag door over de stoepranden te rijden. Hoewel de stuurbekrachtiging op de A110 redelijk goed is, biedt de onbekrachtigde, directe besturing van de 4C meer feedback en precisie, waardoor de 4C gemakkelijker de grenzen van zijn hechting kan lezen. De A110 voelt ook meer als een auto met achterwielaandrijving, met veel neiging tot driften en in drift blijven, dan de 4C die aanvoelt als een klassieke MR-layout-auto. Bij gas loslaten zal de 4C de neiging hebben om te oversturen, terwijl de A110 neutraler aanvoelt. Op het gaspedaal, hard accelereren uit de bochten, zal de 4C immense grip leveren, die zelden zal omslaan in overstuur, tenzij het oppervlak glad is, terwijl de A110 gemakkelijk zal oversturen, wat niet erg gebruikelijk is voor een MR-layout-auto. Dit komt waarschijnlijk door de iets meer naar achteren gerichte gewichtsverdeling op de 4C en de anders afgestelde ophanging. Over het algemeen voelt de A110 gemakkelijker aan om op de limiet te rijden (betere handling), maar minder lonend als precisierijden jouw ding is. Als je graag met driften rommelt of als je rijstijl een beetje ruw is, misschien aan de wilde kant, dan is de A110 het ding. Als je om pure prestaties geeft en van soepel en precies rijden houdt, dan is het de 4C. Het biedt ongetwijfeld snellere rondetijden bij correct rijden.
Afstembaarheid:
Hoewel de A110 zeker het afstemmingspotentieel heeft, is er in feite geen tuning- of upgrade-leverancier voor deze auto, aangezien deze alleen op de Europese markt verkrijgbaar is, waardoor je met een vrijwel standaard A110 zit. De track builds, race builds en de tuningmarkt voor de 4C daarentegen zijn indrukwekkend gezien het aantal gemaakte auto's. De 4C is hier een duidelijke winnaar.
Tracking:
De A110 heeft solide out-of-box prestaties, maar de 4C is meer op het circuit gericht. De tuningmarkt voor A110 is vrijwel niet-bestaand, terwijl de 4C-tuningmarkt in staat is om aan al je trackbehoeften te voldoen. Beide auto's zijn goedkoop om op het circuit te rijden, tenzij je ze crasht.
Algemeen:
De A110 is een goed samengestelde en goede sportwagen. Hij is comfortabel en toch capabel. Hij biedt een goede rijervaring en voelt als een goede allrounder (circuit, straat). Hij voelt als een Cayman, alleen iets minder krachtig en iets lichter. Eerlijk gezegd niets nieuws en veel keuze in dit segment. De 4C daarentegen is totaal anders. Het is een kitcar, gehomologeerd om op de weg te rijden. Het is niet comfortabel, het is geen goede allrounder, maar het is zo meeslepend dat je het al zijn hardcore-ness kunt vergeven. Als je je niet druk maakt om comfort, de radio en andere luxe dingen en je wilt het gewoon versnipperen, dan is dit het. Het is een lichte, wendbare, high-grip, niet-vergevingsgezinde bolide. Houd je 4C, want we zullen waarschijnlijk geen andere kans in ons leven hebben om een gekke auto te bezitten zoals de 4C.
Beoordeling:
Exterieur: A110 (5) 4C (9)
Interieur: A110 (8) 4C (5)
Comfort: A110 (7) 4C (2)
Motor: A110 (7) 4C (6)
Versnellingsbak: A110 (7) 4C (6)
Gewicht: A110 (8) 4C (10)
Ophanging / chassis: A110 (8) 4C (8)
Remmen: A110 (7) 4C (7)
Grip: A110 (7) 4C (9)
Handling / rijeigenschappen: A110 (8) 4C (7)
Afstembaarheid: A110 (1) 4C (8)
Tracking: A110 (6) 4C (9)
Algemeen: A110 (77) 4C (86)
Leuk weetje:
- Ze lieten me nauwelijks in de A110 rijden met het Alfa Romeo T-shirt.
- Het kostte me 6 ronden om de audioknoppen te vinden en het radiovolume te verlagen om de auto beter te horen
View attachment 119502
View attachment 119503
View attachment 119504
View attachment 119505
View attachment 119506
View attachment 119507
View attachment 119508
View attachment 119509
